„Optymistyczne gry i zabawy andrzejkowe” – przedszkolaki aktywnie uczestniczyły w zabawach. Chętnie bawiły się przy muzyce, integrując się z innymi .
Ciekawostki na andrzejki
„Andrzejki to popularna noc z 29 na 30 listopada, kiedy organizuje się imprezy z wróżeniem z wosku, kart czy obierek jabłek.
Inna nazwa andrzejek to jędrzejki bądź jędrzejówki.
Patron Szkocji, święty Andrzej,(30 listopad jest w Szkocji świętem narodowym, Szkocja ma krzyż Św. Andrzeja w swojej fladze) od którego imienia najprawdopodobniej wywodzi się nazwa „Andrzejki” ma swoje święto 30 listopada, a mimo to w Polsce obchodzimy Andrzejki 29 listopada, czyli w jego wigilię.
•Kiedyś wróżby andrzejkowe przeznaczone były wyłącznie dla kobiet. Ich męskim odpowiednikiem były katarzynki.
•Wróżby andrzejkowe na początku miały charakter wyłącznie matrymonialny, obecnie tematyka przepowiadania przyszłości obejmuje też przyszłe losy oraz ogólne powodzenie w życiu.
•Dzisiaj wróżby andrzejkowe są ogólnie znane, lecz kiedyś każdy rejon Polski miał inne obrzędy związane z tym świętem. Na przykład w Małopolsce dziewczęta otaczały kołem gąsiora z zawiązanymi oczami. Wróżba głosiła, że która pierwsza zostanie skubnięta przez ptaka, najwcześniej wyjdzie za mąż. Na Mazowszu za to popularne było smarowanie przez panny kawałków chleba tłuszczem i układanie ich na ławce. Następnie przyprowadzano psa i ta panna, której chleb pies zjadł jako pierwszy miała najprędzej wyjść mąż.
•Święty Andrzej był apostołem, uczniem Jana Chrzciciela, a później Chrystusa. Andrzeja z wróżbami skojarzyli Grecy (prawdopodobnie z podobieństwa słów „andrós” i „Andreas” – oznaczających odpowiednio mężczyznę i Andrzeja) i to właśnie im zawdzięczamy magiczny charakter tego święta.
Według tradycji, Andrzejki są świętem obchodzonym tylko przez panny. Dla kawalerów przewidziane były Katarzynki przypadające na 24 listopada. Stare polskie przysłowie mówi: “Na świętego Andrzeja błyska pannom nadzieja”. I to właśnie 29 listopada panny zbierały się, by wywróżyć sobie imię małżonka.
•Andrzejki kojarzyły się kiedyś pannom przede wszystkim z okazją wyproszenia u świętego Andrzeja ukochanego. W ten dzień modlono się więc bardzo uroczyście!
Andrzejki w różnych regionach Polski
•Na Kielecczyźnie powszechnym zwyczajem było lanie roztopionego wosku na wodę i odczytywanie swojej przyszłości na podstawie uformowanych woskowych figur. Sporadycznie zamiast wosku używano roztopionej cyny.
•Popularne było też wróżenie za pomocą butów. Dziewczęta ustawiały rzędem swoje buty od pieca w kierunku drzwi do sieni. Ta, której but pierwszy znalazł się za drzwiami, najszybciej wychodziła za mąż.
•W Mąchocicach i w innych okolicznych wsiach wróżono sobie także z liczby przyniesionych drewien z szopy do izby. Drewna te należało nabierać na rękę z zamkniętymi oczami. Gdy było ich do pary – dziewczynę czekało rychłe zamążpójście, gdy nie – nadal miała pozostać w panieństwie.
Andrzejkowe tradycje zgromadziły wiele przysłów i powiedzeń:
Dawniej przywiązywano też dużą wagę do przepowiedni związanych z samym świętem św. Andrzeja. Jedna z nich mówiła, że jeśli 30 listopada spadnie śnieg, to utrzyma się przez sto dni.
•”Gdy święty Andrzej ze śniegiem przybieży, sto dni śnieg na polu leży”
•”Śnieg na Andrzeja dla zboża zła nadzieja”
•”Na świętego Andrzeja trza kożucha dobrodzieja”
•”Jeżeli na świętego Andrzeja wiatr i mgła, to od Bożego Narodzenia będzie sroga zima”
•”Gdy w Andrzeja deszcz lub słota, w grudniu drogi bez błota”
•”Święty Andrzej wróży szczęście i szybkie zamęście”
