„Edukacja globalna”- poznawanie warunków życia dzieci w Indiach, głód- będący skutkiem postępujących zmian klimatu.
Poczytajmy:
Nasili się problem niedożywienia wśród dzieci, co będzie miało katastrofalne skutki dla perspektyw wzrostu i rozwoju milionów młodych ludzi. Ponad miliard ludzi na świecie cierpi głód i niedożywienie, z czego ponad 90 procent żyje w krajach rozwijających się, w przeważającej większości na terenach wiejskich. Każdego dnia 25 tysięcy osób, dorosłych i dzieci, umiera z powodu głodu i powiązanych z nim przyczyn. Dostępne dane wskazują, że pomimo tego, iż produkowanej globalnie żywności jest więcej niż ilość wystarczająca dla zaspokojenia potrzeb światowej populacji, w ciągu ostatniej dekady liczba osób głodnych i niedożywionych bynajmniej nie zmalała, ale wyraźnie wzrosła. Problem głodu w dzisiejszym świecie nie jest zatem spowodowany brakiem lub niedoborem żywności, lecz jest wynikiem przede wszystkim braku dostępu do żywności, tzn. do odpowiednich środków materialnych lub produkcyjnych, które pozwoliłyby ludziom dotkniętym biedą na wytworzenie lub zakup wystarczającej ilości pożywienia. Niesprawiedliwa dystrybucja żywności, ziemi i innych środków produkcji, niekorzystna organizacja rynków rolnych oraz niewłaściwa polityka rolna, zarówno na poziomie międzynarodowym jak i lokalnym stanowią podstawowe przyczyny tej skandalicznej sytuacji. Co więcej, w ten sposób łamane jest jedno z podstawowych praw człowieka, jakim jest prawo do żywności. To prawo każdej osoby do wyżywienia się, a dla tych, którzy żyją z rolnictwa, oznacza również prawo do pracy w zgodzie z zasadami zrównoważonego rolnictwa i zapewniającej odpowiednie dochody.
Próbą odpowiedzi na wspomniane przyczyny problemu głodu i niedożywienia setek milionów ludzi w krajach Globalnego Południa jest (…) koncepcja suwerenności żywnościowej
(ang. food sovereignty). (…)
Suwerenność żywnościowa jest najczęściej rozumiana jako prawo ludności i poszczególnych krajów do samodzielnego definiowania własnej polityki rolnej i żywnościowej, która umożliwia zaspokojenie potrzeb i oczekiwań ludności oraz osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju, a jednocześnie nie szkodzi krajom trzecim. Definiowanie to przeciwstawia się dominującym obecnie modelom i obejmuje m.in. prawo ludności poszczególnych państw do ochrony i regulowania krajowej produkcji rolnej oraz handlu produktami rolnymi, jak również do ograniczania dumpingu (dumping to polityka polegająca na sprzedaży swoich produktów za granicę po cenach niższych niż na rynku krajowym lub po cenach niższych od kosztów ich wytworzenia – przyp. red.) produktów na swoim rynku. Suwerenność żywnościowa daje priorytet lokalnej produkcji i konsumpcji żywności, ale nie wyklucza międzynarodowego handlu produktami rolnymi. Sprzyja jednakże kształtowaniu takiej polityki i praktyk handlowych, które najlepiej służą prawu ludności poszczególnych krajów do pożywnej, bezpiecznej i kulturowo odpowiedniej żywności oraz bezpiecznej, zdrowej i ekologicznie zrównoważonej produkcji. Oprócz reorganizacji produkcji żywności oraz handlu produktami rolnymi, suwerenność żywnościowa wskazuje także na konieczność podjęcia odpowiednich działań w takich kluczowych dla walki z głodem zagadnieniach jak m.in. reforma agrarna (ze szczególnym uwzględnieniem bezrolnych oraz kobiet) oraz ochrona i zrównoważone wykorzystanie zasobów naturalnych. Za podstawową zasadę suwerenności żywnościowej można uznać nieodzowność demokratycznego udziału w kształtowaniu polityki rolnej i żywnościowej wszystkich, na których ma ona wpływ, ze szczególnym uwzględnieniem biednych mieszkańców terenów wiejskich w krajach Globalnego Południa, kobiet, rolników małorolnych i bezrolnych, czyli tych, którzy są najbardziej narażeni na głód i niedożywienie.
Źródło: http://globalnepoludnie.pl/Suwerennosc-zywnoscio
